سفیدترین شهر ایران

 

ورزنه را سفیدترین شهر ایران می نامند، منطقه ای که بیشتر زنان آن بنا بر سنتى از زمان هاى گذشته و شاید به قدمت پیدایش شهر برپا مانده، چادر سفید بر سر مى کنند.

هتل و اقامتگاه؛ خانه منوچهری در محله پشت عمارت کاشان و در نزدیکی بازار قدیمی و در حد واسط محله سرپله و سرسنگ قراردارد. .

محله سرپله از محلات معتبر و مرکز ابریشم و ابریشم بافی کاشان نیز بوده است. خانه منوچهری دارای دو ورودی و از معدود خانه های آب انبار دار کاشان است.

این خانه در نیمه سال 1386 در آستانه نابودی کامل خریداری شد و در همان سال به شماره 19327 به ثبت آثار ملی رسید.

 

زندگی به سبک ایرانی در خانه منوچهری کاشان

 

سفر به مصر بدون ویزا

 

جایی بسیار دور ازشهرهای شلوغ، درست نزدیک به مرکز پهنه ایران و در میانه کویری پهناور، جزیره ای کوچک درمیان شن های روان واقع است، روستای مصر، همان روستایی است که درست به اندازه خود کویر شگفتی دارد. حیرت انگیز، افسونگر و بی نظیر... این تنها چیزی است که در نگاه اول به مصر، به زبانتان خواهد آمد.

شن های روان این منطقه که محلی ها با ترکیب زیبای فارسی (ماسه بادی) رمل از آن نام می برند همه چیز این دریاست که برخلاف دریای مرسوم کمتر موجودی زنده یا مرده در آن یافت می شود. این ماسه بادی ها تادیوار به دیوار چینه های روستا و زمینهای کشاورزی آن پیش آمده اند و درعین لطافت بسیار مثل آب روان،گویی به انتظارنشسته اند تا روستا را هم درنوردند. اما مردمان کویر دردل این دریای شن، با توسل به کاریز (قنات) این ابتکار خاص ایرانیان، جزیره ای ساخته اند؛ بستر نعمت... خرما، انار، صیفی جات در مصر به وفور یافت می شوند و شاید هم همین نخلهای استوارند که این سرسبزی را میان این همه بی آبی و داغی به ارمغان آورده اند.

 

عبادتگاه 4هزار ساله

 

چند سال پیش بود که کاوشگران در منطقه سیلک کاشان معبدی 4هزار و 750 ساله را کشف کردند. معبدی که به زبان اکدی زیگورات نام دارد و رومن به دنبال حفاری در تپه سیلک در بین سال های 1312 تا 1316 از چشم گریشمن باستان شناس فرانسوی و کاشف معبد چغازنبیل و شهر باستانی سیلک، پنهان مانده بود

اما چند سال قبل یک باستان شناس ایرانی به نام دکتر شهمیرزادی در مطالعات کاوشگرانه خود این معبد را کشف کرد تا برگ تازه ای از قدمت سیلک برای باستان شناسان رو شود.

چند سالی می شود که اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد ماه، شهر قمصر حال و هوایی دیگر به خود می گیرد و سیل گردشگران را به خود می بیند که آمده اند تا از طبیعت زیبای قمصر و مراسم چشم نواز گلابگیری بهره مند شوند.

قمصر، شهری است با جمعیت حدود 40 هزار نفر که در 25 کیلومتری جنوب کاشان و در 40 کیلومتری شمال نطنز و در درون دره ای سرسبز به طول 9 و عرض 4 کیلومتر واقع شده است. حدود 20 کیلومتر که از اتوبان کاشان به طرف اصفهان بروید تابلوی قمصر توجهتان را جلب می کند؛ به راست که بپیچید و چند کیلومتری جلوتر بروید، آرام آرام کارگاه های گلاب گیری را می بینید که اکثرا ورود را برای بازدیدکنندگان آزاد گذاشته اند و شما می توانید داخل کارگاه بشوید و کنار دستگاه های گلاب گیری بایستید و روند کار را تماشا کنید و از عطر دل انگیز گل های محمدی لذت ببرید.

 

عروس زاگرس

 

اگر دوست دارید، صدای خروش آبشاری پرآب در کوهسار را بشنوید و به تماشای ریزش آب از کوه و لاله‌های سرخ واژگون و شکوفه‌های رنگارنگ و بستر سبز کنار جوی‌ها بایستید، به سمیرم در استان اصفهان بروید و از آنجا پس از پشت سر گذاشتن مسیری 5 کیلومتری به کنار آبشار سمیرم می‌رسید که از زیباترین و بزرگ‌ترین آبشارهای ایران است.

چشم‌اندازهای طبیعت رنگارنگ آنجا در بهار و اوایل تابستان رویایی‌اند اما در زمستان هم می‌شود به کنار آبشار رفت و در خلوت سکوت، غرش آبشار را با تمام وجود شنید.

حیف است اهل گردشگری در طبیعت باشیم و آبشار سمیرم را نبینیم. آبشار پرشکوه سمیرم، آبنمای طبیعی چشم‌نوازی است که در 5 کیلومتری شرق سمیرم واقع در 160 کیلومتری جنوب اصفهان قرار گرفته است.

 

ناشناخته ترین بنا

 

بی انصافی است اگر اصفهان را تنها در سی و سه پل و مسجد شیخ لطف الله و عالی قاپو خلاصه کنیم. شهری که بناهای تاریخی اش، آنقدر زیادند که بخشی از آنها زیر سایه بناهای دیگر گمنام مانده اند.

درست مثل عصارخانه شاهی که هم ردیف با 16 عصارخانه تاریخی دیگر، این روزها خاک فراموشی گرفته است.

 

بهشتی به نام گاوخونی

 

گاوخونی در ذهن شما شبیه چه جور جایی است?

باتلاقی مکنده و خطرناک که بوی خون را برایتان تداعی می کند یا صحرای بی آب و علفی که گوشه گوشه اش را جسد گاوهای غرق در خون پر کرده اند!؟

اگر شما هم ذهنیت محو و مبهمی درباره گاو خونی دارید، باید جای تمام این تصورات را با یکی از زیباترین و توریستی ترین مناطق ایران عوض کنید!

تالابی که فراتر از تعاریف کتاب های جغرافیای دبستان، سهمی بیشتر از  بیابان و آبرفت و خاک حاصلخیز از طبیعت برده است و هر سال گردشگران و کویرنوردان داخلی و خارجی زیادی را برای دیدنش راهی استان اصفهان می کند.

 

ناشناخته ترین بنای اصفهان

 

بی انصافی است اگر اصفهان را تنها در سی و سه پل و مسجد شیخ لطف الله و عالی قاپو خلاصه کنیم. شهری که بناهای تاریخی اش، آنقدر زیادند که بخشی از آنها زیر سایه بناهای دیگر گمنام مانده اند.

درست مثل عصارخانه شاهی که هم ردیف با 16 عصارخانه تاریخی دیگر، این روزها خاک فراموشی گرفته است.

 پله‌هایی که پشت در آهنی و سه لنگه صف کشیده‌اند و تا جایی که نمی‌بینی شیرجه رفته‌اند، دو دلت می‌کنند، اینجا کمی تاریک است و نمناک، رطوبت تا عمق ریه‌ها پیش می‌رود و گاهی هم سرفه امانت را می‌برد، انگار که اکسیژن کم آورده‌ای.

پله‌ها که تمام می‌شود تاریکی هنوز هست، اما نه به آن اندازه که راهروی دهانه باریک سمت چپ را نبینی. اینجا راه، مارپیچ است و تو هم پیچ می‌خوری و پیش می‌روی، ولی احساس خفگی رهایت نمی‌کند. شاید بخواهی از روزنه‌ای هوا بگیری، اما هیچ روزنه‌ای نیست نه روی دیوار و ‌نه روی سقف، پیش رویت فقط یک راه باریک و پیچ در پیچ است و بس. در زیر زمین نوش‌آباد، شهری که با کاشان هشت کیلومتر فاصله دارد، خبرهای جالبی است. آنجا در عمق کمتر از 20 متری زمین، شهری کوچک وجود دارد که مردمان عهد ساسانی آن را با دست کنده‌اند تا اگر روزی دشمنی آنها را تهدید و به شهرشان حمله کرد، آنها از همان پله‌های پر رطوبت پایین بروند و به همان دالان تنگی برسند که به دهلیزهای تنگ‌تر ختم می‌شود.

در دوران بارانی بین آخرین دوره های یخچالی (زمین شناسی) به نظر می رسد در مرکز ایران دریای پهناوری گسترده بود. این دریا با شروع عهد خشکی به تدریج کوچک و خشک شد که اکنون در محل آن کویر بزرگ مرکزی برجاست و بشر در دوره استقرار در روستاها در اطراف این محل اسکان یافته است چنان که قدیمی ترین تمدنها را می توان در حاشیه هلالی شکل کویر یافت.

نام ونک شاید شما را یاد منطقه ای در شمال تهران بیندازد. حتی ممکن است به ده ونک که در همان حوالی است هم فکر کنید اما ونک در اصفهان به عنوان منطقه ای خوش آب و هوا شناخته می شود که در حوالیسمیرم قرار دارد.

ونک شهری است در بخش مرکزی شهرستان سمیرم استان اصفهان ایران. می گویند اسناد و مدارکی دال هم بر این موضوع وجود دارد که اقوام اولیه ساکن در این شهر به تهران مهاجرت کرده و نام ونک تهران هم بر گرفته از این شهر است.

ونک در 190 کیلومتری اصفهان و در 33 کیلومتری شهرستان قراردارد دارای آب و هوای معتدل کوهستانی است.

جاهای دیدنی این شهر عبات است از: امامزاده زیدبن علی در 17 کیلومتری جاده ونک به سمیرم، امامزاده معصومه خاتون در 2 کیلومتری غرب شهر، چشمه ناز ونک و منطقه شمس آباد، سد کمانه و...

چشمه ناز ونک یکی از پر بازدید ترین جاذبه های منطقه است که در فاصله 175 کیلومتری جنوب استان و 33 کیلومتری جنوب غربی شهرستان سمیرم قرار دارد و از ارتفاعات کوه دالان که بزرگترین قله آن دارای ارتفاع 3492 متری است، در شهر ونک سمیرم سر چشمه می‌گیرد و با پیوستن به رود خانه شمس آباد منظره بکر و بی بدیعی را بوجود آورده است.

چشمه ناز، تنگ ده، تنگ دالان و منطقه شمس آباد، کوه های سر به فلک کشیده همراه با باغ ها و جنگل های انبوه، منطقه توریستی و طبیعی زیبایی را ایجاد کرده است.

چند سالی می شود که اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد ماه، شهر قمصر حال و هوایی دیگر به خود می گیرد و سیل گردشگران را به خود می بیند که آمده اند تا از طبیعت زیبای قمصر و مراسم چشم نواز گلابگیری بهره مند شوند.

کویر مرنجاب در شمال شهرستان آران و بیدگل در استان اصفهان قرار دارد. قسمت عمده کویر مرنجاب پوشیده از تپه های شنی و ریگزار است. کویر مرنجاب از نظر پوشش گیاهی بسیار غنی است. عمده پوشش گیاهی منطقه شامل گیاهان شور پسند از جمله درختهای گز و تاق و بوته های قیچ است.پوشش جانوری منطقه به دلیل وجود آب و غذای فراوان بسیار غنی است. از جمله حیوانات موجود می توان به گرگ، شغال، کفتار، روباه شنی، گربه شنی، بزمجه، آفتاب پرست، انواع مارمولک، مار، عقرب، تیهو، عقاب، شاهین اشاره کرد. در سال اخیر پلنگ نیز در منطقه مرنجاب مشاهده شده است.

چهلستون اصفهان باغی بزرگ بالغ بر 67 هزار متر مربع است که در دوره شاه‏ عباس اول (996-1038 ه.ق.) احداث گردیده است. در این باغ که "باغ جهان نما" نام داشت شاه عباس کوشکی به شکل کلاه فرنگی بنا کرد که بنای اولیه کاخ چهلستون است؛ تالار میانی کاخ امروزی و غرفه های چهار گوشه ی آن را شامل می شود. وی بعدها این کوشک را به دیوانخانه، محل استقرار کارکنان و دبیران دربار اختصاص دارد.

حدود نیم قرن بعد شاه عباس دوم تصمیم گرفت آنجا را به کاخی برای پذیرایی مهمانان خارجی تبدیل کند؛ بدین منظور کاخ را توسعه داد؛ ایوان شرقی را آینه کاری کرد و دستور داد تا صحنه های بزم و رزم را بر دیوار های آن نقاشی کنند.

تالار آینه و تالار هجده ستون و دو اتاق شمالی و جنوبی تالار آینه و ایوان های طرفین سرسرای پادشاهی و حوض بزرگ مقابل تالار با کلیه تزیینات نقاشی و آینه کاری و کاشی کاری دیوارها و سقف ها در زمان شاه عباس دوم به آن افزوده شده است. در سال 1057 شاه عباس دوم با دعوت از سفیران کشورهای خارجی این بنای باشکوه و کم نظیر را افتتاح کرد.

مدرسه چهار باغ که به نام مدرسه سلطانی و مدرسه مادرشاه نیز نامیده می شود ، آخرین بنای تاریخی و دیدنی عهد صفویه در اصفهان می باشد ، که برای تدریس و تعلیم طلاب علوم دینی در دوره آخرین پادشاه صفویه ، شاه سلطان حسین از سال 1116 تا 1126 هجری ساخته شده است.