گردنه حیران

حیران، نام روستایی است در شهرستان آستارا واقع در استان گیلان. جمعیت رسمی این روستا حدود ۷۰ خانوار است.
این روستا به دلیل زیبایی طبیعی آن ، به عنوان یکی از منطقه‌ های نمونه گردشگری در ایران به شمار می ‌رود و با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب در سالیان اخیر، مورد توجه گردشگران قرار گرفته و ساخت و ساز بنا های تفریحی و گردشگری در آن افزایش یافته ‌است.

ماسوله

ماسوله در ۵۵ کیلومتری رشت در استان گیلان قرار دارد . این شهر در ناحیه‌ ای کوهستانی و جنگلی در دامنه ‌ای صخره ‌ای با وسعت ۱۶ هکتار و ارتفاع ۱۰۵۰ متر از سطح دریای آزاد ساخته شده ‌است . ماسوله در ۳۲ کیلومتری جنوب غربی شهرستان فومن قرار دارد و از غرب به خلخال ، از شمال به ماسال و از جنوب به طارم محدود است .
این شهر طی شماره ۱۰۹۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است .

این شهرک هم اکنون رویارو با مسائلی مانند ریزش سنگ ، سیل ، رانش زمین ، زمین‌لرزه ، تصرف به منظور توسعه عمرانی و انسانی و تخریب و … می ‌‌باشد .
زبان مردم ماسوله تالشی است . ماسوله دارای محله‌ های ریحانه بر ، خانه بر ، مسجد بر ، کشه سر و اسد محله است .
قلل مهم ماسوله عبارت‌ اند از : شاه‌ معلم ( شامولوم ) ، آسمان کوه ، لاسه سر ، تروشوم و کله قندی . که قله شاه معلم با ارتفاع ۳۰۵۰ متر بلند ترین نقطه استان گیلان می ‌باشد .

تله کابین لاهیجان

تله کابین احرار یا بام سبز در شهر لاهیجان، استان گیلان، ایران و دارای مناظر زیبای طبیعی است. این تله کابین در پی عقد قراردادی بین شهرداری لاهیجان و شرکت احرار در سال ۱۳۸۴ تاسیس شد. از آن پس توسط شرکت دوپلمایر اتریش و بخش خصوصی شرکت احرار اداره می‌شود.

این تله کابین دارای دو ایستگاه است. ایستگاه اول از بام سبز به ایستگاه دوم به تاج خروس معروف است. ۵ دکل در مسیر آن قرار دارد که فاصله دو دکل ۳ و ۴ با هم نزدیک به ۶۵۰ متر ارتفاع با زمین ۱۰۲ متر است. طول مسیر ۱۵۰۰ متر است.

 

سفری رویایی به ییلاقات ماسال

 

ماسال شهری در استان گیلان ایران که در کنار کوه‌های تالش واقع شده‌است. فاصلهٔ ماسال از شهر تالش ۶۰ کیلومتر است و با رشت از راه صومعه‌سرا ۵۵ کیلومتر فاصله دارد شهر ماسال در کنار رودخانه خالکایی واقع، که این رودخانه از قله مرتفع شاه‌معلم سرچشمه می‌گیرد پس از طی ۴۰ کیلومتر از درون شهر ماسال گذر می‌نماید.

ماسال در قدیم رودکنار نامیده می‌شد و محل تشکیل شنبه‌بازار کنونی بوده‌است. وجود همین شنبه‌بازار باعث رشد آبادی کوچک رودکنار شد و نهادهای اداری بخش ماسال و شاندرمن نخست از بی‌تم به شاندرمن و سپس از آن‌جا به ماسال انتقال یافتند.

موزه‌های روستایی، زیرمجموعه موزه‌های فضای باز هستند که جلوه تمدن و فرهنگ روستایی را در محیط طبیعی، می‌نمایانند.

موزه های روستایی با انتقال آثار و بناها با مقیاس واقعی و قرارگیری در بستری مشابه وضعیت اولیه، شکل می‌گیرند.

موزه میراث روستایی گیلان در زمینی به مساحت حدود ٢٦٣ هکتار، در پارک جنگلی سراوان، واقع در کیلومتر ١٨ جادۀ رشت- تهران قرار دارد. فکر تأسیس موزه، پس از زمین لرزه‌ خرداد ١٣٦٩ گیلان که روند تخریب بناهای سنتی را شدت بخشید، شکل گرفت. اما فاز مطالعات مقدماتی آن، از اوایل سال ١٣٨١ آغاز شد.

ابتدا، مطالعات گسترده جهت مکان‌یابی مناسب برای اجرای پروژه انجام شد. پس از بررسی‌های فراوان، پارک جنگلی سراوان، به علت دارا بودن توپوگرافی مناسب و مشابه گیلان، دسترسی آسان و وجود تأسیسات زیربنایی مناسب به عنوان محل اجرای پروژه انتخاب شد. در همان زمان، آموزش نیروهای مورد نیاز انجام گرفت. این موزه، نمونه‌ای کوچک اما واقعی، از نحوه‌ زندگی و فرهنگ سنتی روستاهای گیلان است.

بخش معماری این موزه، مجموعه‌ای است که قدمت بناهای آن به طور متوسط به ١٥٠ سال می‌رسد. هدف موزه میراث روستایی گیلان، تنها انتقال بناهای روستایی نیست، بلکه حفظ فرهنگ بومی، فن ساخت و دانش نانوشته‌ای است که در روستاهای گیلان وجود داشته است.

در این مجموعه، علاوه بر معماری روستایی مناطق مختلف استان، سایر عناصر فرهنگی مربوط به ابزارهای زندگی و کار، خوراک، پوشاک و ... هم به نمایش درآمده است.

در طراحی سایت، محل‌های جداگانه برای رستوران‌ها، چای‌خانه‌ها، بازارها، مساجد، مزارع و باغ‌های چای، شالیزار، کارگاه‌های آموزش و تولید صنایع‌دستی، نظیر گمج‌سازی و سفالگری، مرواربافی، رشتی‌دوزی و ... ، محوطه‌ی بازی‌ها و نمایش‌های سنتی برای برگزاری کشتی‌گیله‌مردی، ورزاجنگ، لافندبازی و ...، مراکز تحقیقات کشاورزی و دامپروری، پژوهشگاه معماری و مردم‌شناسی، پارک کودک، باغ‌های پرورش گیاهان دارویی و درختان بومی، اردوگاه تفریحی، معماری چوب ملل و دو مجموعه‌ مهمان‌پذیر با الهام از معماری روستایی به ظرفیت ١٥٠ واحد ٣ تا ٥ نفره، در نظر گرفته شده است.

موزه میراث روستایی گیلان تا کنون موفق به کسب چندین جایزه و گواهینامه از سوی نهادهای ملی و بین المللی شده است.

 

موزه میراث روستایی گیلان تصاویر

بقعه شیخ زاهد گیلانی با تمام زیبایی معماری و مسیری پر از جاذبه طبیعت گردی، نشان دیگری از زیبایی‌های گردشگری گیلان است مسیر زیبایی که در نهایت به گنبد هشت ترک فیروزه‌ای این بقعه تاریخی ختم می‌شود، خود با جاذبه‌هایی شعف انگیز چون مزارع برنج، جنگل و رودخانه احاطه شده است.

عطر برنج در مسیر راه به سمت شرق گیلان گردشگران را به ‌استشمام عمیق‌تر وا می‌دارد، و چه بهتر اگر باران پودری شمال نیز به راه باشد و هر چند که در آفتاب طلایی آن مناظر دیدنی‌تر.

 

بقعه شیخ زاهد گیلانی

 آبشار ویسادار از زیباترین آبشارهای ایران و سومین آبشار مرتفع استان گیلان است.

این آبشار به معنی "سایه درخت بید" است که در 16 کیلومتری شهر پره سر در شهرستان رضوانشهر واقع شده و همچون نگینی در دل جنگلهای زیبای این منطقه می درخشد.

 

آبشار ویسادار را باید دید نه نوشت

تصاویری را که در این یادداشت می‌بینید، حاصل سفری است به جنگل‌های تالش در غرب استان گیلان؛ سفری که در آن با اصطلاحی عجیب روبرو شدم که هیزم‌شکنان و درخت‌افکنان به برخی از تنه‌های جامانده از تعرض اطلاق می‌کردند ...

محمد درویش در ادامه یادداشت خود نوشت: پنج شنبه و جمعه‌ی گذشته - 18 و 19 مهر 1392 - به اتفاق دکتر هادی کیا دلیری و چند تن دیگر از کارشناسان و همکارانم در جنگل‌های اغلب مخروبه‌ی غرب استان گیلان از اسالم تا آستارا در حرکت بودم و مناظری دیدم که گاه اشکم را درمی‌آورد و گاه نور امید در دلم برمی‌افروخت ... هرچند که باید اعتراف کنم، بهانه‌ها برای اشک ریختن و تأسف خوردن - شوربختانه - بیشتر بود!

به زودی از این سفر و مشاهداتم بیشتر خواهم نوشت. منتها تا آن زمان، می‌خواستم توجه شما خواننده عزیز خبرآن‌لاین را به تنه‌هایی بی‌ریشه و آویزان در زمین و آسمان جلب کنم که هیزم‌شکنان آنها را "زن بیوه کن" یا «زن بیوه ساز» می‌گفتند! چرا که تاکنون برخی از آنها از بالای درختان تنومند گیرکرده در آن بر اثر وزش باد یا پوسیدگی یا لرزش اره برقی و داس و ... سقوط کرده و منجر به ضرب و جرح یا مرگ کارگران یا هیزم‌شکنان و درخت‌افکنانی شده‌اند که مشغول بریدن درختی دیگر با اره برقی یا داس در زیر آن بوده‌اند و بدین ترتیب، همسران آن قربانیان، بیوه می‌شوند!

چنین است که به این تنه‌ها زن بیوه کن خطاب می‌کنند و آنگونه که همراهان محلی‌ام می‌گفتند، اینک ده‌ها و شاید صدها زن بیوه در شمال زندگی می‌کنند که قاتل همسران‌شان همین تنه‌های فرسوده و جامانده از عملیات درخت‌بُری است! تو گویی انگار روح درختان قطع شده بدینگونه مشغول گرفتن انتقام از قاتلین خود هستند!

زن بیوه کن در جنگل‌های ناو اسالم!

گفتنی آنکه در اصطلاح علم جنگل‌داری به این تنه‌ها «اسناگ» می‌گویند، یعنی درخت خشک سرپا. اما شاید جالب‌تر آن باشد که به گفته دکتر هادی کیادلیری - رییس انجمن علمی جنگلبانی ایران - در گفتگو با نگارنده در محل، برخی از دانشمندان این تنه‌ها را همچنان نوعی درخت زنده قلمداد کرده و آن را شکلی از جامعه سینوسی یا میکرو اسوسیشن می‌پندارند؛ جامعه‌ی خردی که انواع موجودات زنده از پرنده‌ها و سنجاب‌ها گرفته تا حشرات و موریانه‌ها و ... در آن زندگی‌ می‌کنند. حتی آشیان برخی از موجودات و حشرات مفید مثل کاروبیدها در همین زن‌بیوه‌کن‌هاست؛ واقعیت تأمل‌برانگیزی که بار دیگر بر همان آموزه‌ی پیش‌گفته مهر تأیید می‌زند و آشکارا نشان می‌دهد در این دنیا و عمر محدود چند ده ساله، به ندرت بتوان با پدیده یا ابزار یا موجودی روبرو شد که بد مطلق یا خوب مطلق باشد. 

 

 

تالاب آرامش

 

اگر به دنبال آرامش و زیبایی بکر در شمال کشور هستید، حتما سری به تالاب استیل عباس آباد بزنید. تالابی که در 7 کیلومتری شهر آستارا و در حاشیه جاده لوندویل به آستارا قرار دارد و یکی از منحصر به فرد ترین جاذبه های گردشگری گیلان به حساب می آید.

البته باید بخت یارتان باشد تا در روزهای پر آبی به این تالاب سفر کنید وگرنه با کمبود آب این سال ها و خشک شدن سفره های زیرزمینی، عجیب نیست اگر جای تالاب استیل عباس آباد، یک تکه زمین بی آب و علف ببینید. به خصوص بعد از خشکی کامل این تالاب در سال 87 که البته با بارش های مناسب سال بعدش جبران شد.

سرزمین پیله‌ها و پروانه‌ها

بو می‌کشیم زندگی را با طعم چای داغ لبریز، لب سوز، لب دوز.

در یک جاده مه‌آلود شمالی. سر می‌کشیم چای را با طعم لحظه‌های سبز سیر زندگی در استکان‌های کمرباریک. مهمان بوته‌های چهار فصل سال می‌شویم روی کوه‌های کم ارتفاع در مسیرهای سبز.

 

سفر به زیباییهای لاهیجان

 

 

اینجا بهشت نیست

 

جاده رضوانشهر به تالش...

درست 17 کیلومتر مانده تا مقصد که تونل تاریک و سبز جنگلی رو به رویتان می نشیند و جاده ای که تا اینجا از سرسبزی چیزی کم نداشت، یک تابلوی جدید برایتان رو می کند. تابلویی که در آن دنباله جاده در تونل تاریک درختان بلند محو می شود و چتری از برگ های سبز روی سر مسافران سایه می اندازد.

اشتباه نکنید!

اینجا بهشت نیست؛ بلکه تنها گوشه ای از جنگل گیسوم است که در 14کیلومتری رضوانشهر، زیباییش را به رخ شما می کشد؛ با منظره ای بکر و نسیمی خنک که از کوهستان های تالش سرازیر می شوند و جاده را حال و هوای دیگری می دهند. با این حساب بی ربط نیست اگر بگوییم گیسوم جایی است که طبیعت قلموی جادویی اش را به کار گرفته تا جنگل و دریا و کوه به هم برسند و شگفتی خلق شود!

 

بر پشت بام رامسر

دوست دارید نمای هوایی رامسر را از نزدیک ببینید؟

اگر این طور است حتما سری به تاریخی ترین قله این شهر بزنید!

جایی که رامسر، دریا، کشتی های باربری، شالیزارها، شیروانی های رنگارنگ و درختان سرسبز شهر زیر پای شما به صف شده اند!

مارکوه، همان قله نه چندان مرتفع رامسر است که زیباترین تصویر عمرتان را پیش چشمان شما خواهد آورد.

درباره نام بندر انزلی
در دوران سلطنت خاندان پهلوی اسم آن به «بندر پهلوی» تغییر داده شده بود ولی بعد از انقلاب  اسم دیرین خود -«انزلی» - را بازیافت. از میان تعریف‌های مختلف که در بارده واژه انزلی شده قابل قبول ترین معنی (انزل به معنی لنگر)یا لنگرگاه یا انزل برابر انشان میباشد که کلمه انزلی تحریف شده، انشان به معنی گذرگاه و دروازه است که می‌بینیم از گذشته نیز انزلی را دروازه اروپا و ایران می‌نامیدند و در بسیاری از نوشته‌ها هم آمده‌است.
 

ودسر یکی از شهرهای استان گیلان و مرکز شهرستان رودسر است. قومیت مردم رودسر گیلک است که به زبان گیلکی با لهجه بیه پیش (شرق گیلان) تکلم می‌کنند.

مذهب مردم رودسر ، شیعه علوی اثنی عشری است. تاریخچه رودسررودسر، در زمانهای قدیم، به نامهای کوتم و هوسم نامیده می‌شد. یکی از روستاهایرودسر به نام تمیجان در زمان سلطنت شاه عباس اول دارای ضرابخانه بوده که سکه‌های ضرب شده در این محل موجود است.

 

ییلاقی در دل ابرها

 

رامسر  با طبیعت زیبا و دیدنی اش، از یک سو روبه دریا دارد و از سوى دیگر به تپه هاى پر از درخت و درختچه مى رسد. شهری که مى گویند در گذشته سخت سر نام داشته چون مردم این سرزمین در برابر حکام و جباران سرسختانه مقاومت مى کردند و سخت سر خوانده شده اند.

هر چند که عده ای،  دلایل این نامگذارى را در  وجود صخره هاى آهکى و زمین هاى سخت این منطقه جستجو می کنند و عده اى دیگر معناى سخت سر را به معناى مکان و اوضاع طبیعى رام نشده و اینکه زندگى کردن در آنجا مشکل بوده است، مى دانند.