مهم ترین قلعه سلجوقی

 

اگر گذارتان به رودبار شهرستان قزوین بیفتد، از بومیان منطقه می شنوید که ویرانه های مربوط به قلعه های اسماعیلیه، تاریخی ترین بازمانده های این منطقه هستند که بر فراز کوه ها خودنمایی می کنند.

قلعه لمبسر یکی از معروف ترین این بناها است که جزو مهم‌ترین قلعه های اسماعیلیه در عصر سلجوقی به شمار می رفته و برای دیدن آن باید به شمال شرقی روستای رازمیان سفر کنید تا این قلعه را بر کوه وسیع و مسطحی ببینید که با جریان آب رودخانه‌های «نینه رود» و «لمه در» در دامنه‌های غربی، شرقی و جنوبی اش، با پرتگاه‌های مخوفی از سه طرف از رشته کوه‌های همجوار جدا می‌شود.

 

شمیران در قزوین

 

شاید تا به حال نشنیده باشید که قزوین هم «شمیران»ی دارد که خیلی بیشتر از شمیران تهران، معروف و مهم و دیدنی است! قلعه باشکوهی که در کنار دریاچه سپیدرود و بالای تپه ای سنگی قرار دارد که رود قزل اوزن از جنوب آن می‌گذرد.

اگر رد قلعه شمیران را در کتاب های تاریخی بگیرید، به دوران قبل از اسلام می رسید و سال‌های سده چهارم هجری که پر رونق ترین دوران این قلعه بوده است و به عنوان تختگاه کنگریان مورد استفاده قرار می گرفته است.قلعه شمیران نزدیک به دو قرن در اختیار نظامیان حکومت اسماعیلیان بود و بعد از هجوم هلاکوخان، تا پایان دوره صفوی بین حکومت ها دست به دست چرخید تا امروز که از آن چیز زیادی باقی نمانده است.

امروزه یکى از منابع مهم جذب گردشگر، استفاده و بهره بردارى بهینه از آب هاى گرم و معدنى است. تجربه کشورهایى مانند ایتالیا، فرانسه، آلمان و ژاپن در زمینه بهره بردارى از آب هاى معدنى نشان داده است که اگر این منابع طبیعى با برنامه ریزى درست و به طور بهینه مورد بهره بردارى قرار گیرند، علاوه بر ارزش هاى اقتصادى مى توانند بخشى از هزینه درمان بیماران را نیز کاهش دهند.

استان قزوین علاوه بر داشتن 12درصد از آثار تاریخى شناخته شده ایران، از تنوع اقلیمى و جاذبه هاى طبیعى گوناگونى برخوردار است که عرضه آنها در عرصه ملى و بین المللى گامى اساسى در توسعه صنعت گردشگرى خواهد بود.

نبود زیرساخت هاى مناسب براى معرفى کامل برخى از جاذبه هاى گردشگرى این استان باعث شده است با وجود آمادگى واگذارى برخى از این جاذبه ها به بخش خصوصى مانند چشمه هاى آبگرم استان هنوز این امر مهم محقق نشود ‎

چشمه هاى آب معدنى در سطح استان قزوین امکانات بالقوه اى هستند که مى تواند درعرصه هاى اقتصادى، فرهنگى و توسعه منابع مختلف استان نقش اساسى داشته باشد، در حالى که راه هاى دسترسى به برخى از چشمه هاى آب گرم این استان از زیرساخت مناسبى برخوردار نبوده و همین امر باعث شده فقط افراد محلى به طور سنتى به این چشمه ها دسترسى داشته باشند .

سامان دادن به وضعیت چشمه هاى آب گرم استان و ساخت مراکز آب درمانى و رفاهى در جوار آنها براى جذب گردشگران داخلى و خارجى همتى مى طلبد که امید است با همکارى مسئولان استان این مهم هر چه سریعتر محقق شود ‎.

استان قزوین هم مانند بسیارى از استان هاى کشور،سرچشمه هاى آب معدنى و طبیعى متعددى دارد که از بین آنها مى توان مجتمع آب درمانى ارشیا واقع در آبگرم خرقان، چشمه هاى آب معدنى سلطان بلاغ، آب ترش و آب لرزان، آب گرم کش آباد، هفت چشمه زوارک، هفت چشمه آوج، کسن بقین، اسمبرد، آب گرم یله گنبد و ‎.. . را برشمرد.

این مردم اما یک راز دارند، یک نکته مبهم تاریخی که مرموزشان می‌کند. مردم روستای «زرگر» زبان مادری‌شان «رومانو» است؛ به زبانشان زرگری هم می‌گویند، اما نه از آن زرگری‌هایی که بعد از هر حرف، «ز» می‌گذارند و زبانشان می‌شود «دزرزوز».

داستان زبان رومانو بیشتر شبیه افسانه است. زرگری‌ها خودشان هم دقیقا نمی‌دانند متعلق به کجای جهان هستند و چه شد که به ایران آمدند و شدند رومانوی شیعه کشاورز ایرانی که به زبان ترکی هم مسلط است.

 

الموت؛ دره تاریخ و طبیعت

 

الموت در منطقه کوهستانی واقع شده است و از آنجا که آب و هوای سردی دارد، این روزها است یکی از بهترین گزینه های سفر محسوب می شود.

با این حال جاذبه های این منطقه آنقدر زیاد است که برای دیدنشان ممکن است مجبور شوید بیشتر از یک روز وقت بگذارید.

 

میمون قلعه

 

میمون قلعه در جنوب شهر قزوین قرار دارد. قلعه ای که در دو طبقه با دهلیزهای عمود بر هم و اتاق‌های جانبی ساخته شده است که گنبد میانیش فرو ریخته و بقایایی از 8 برج آن باقی است.

تعجب نکنید! در این قلعه هیچ اثری از میمون نیست. درباره اسم این قلعه می‌گویند که در دوره بنی عباس، هارون‌الرشید - که بعد از برادرش به خلافت رسید - در راه سفر به خراسان وارد قزوین شد و دستور داد مسجدی در آن شهر بسازند و دیواری هم به دور شهر بکشند.

 

میمون قلعه

شاید بتوان اردیبهشت را زیباترین ماه طبیعت دانست؛ چراکه همه چیز در آن رنگ و بوی دیگری دارد. در این ماه به هر جایی که سفر کنیم، شگفتی‌های زیادی از طبیعت را می‌بینیم؛ اما بیایید این بار جایی متفاوت را برای سفر انتخاب کنیم جایی نزدیک قزوین که در اردیبهشت، بهشت کوهستان‌های ایران می‌شود.

نام الموت را بارها شنیده‌ایم، اما شاید اطلاعات کمی درباره آن داشته باشیم. الموت، منطقه‌ای کوهستانی در شمال قزوین است که شامل دره‌ها و قله‌های بلند و روستاهای زیادی است که مرز بین استان قزوین و شمال ایران به شمار می‌رود. الموت ویژگی‌های منحصر به فردی دارد که می‌تواند هر کسی را با هر سلیقه‌ای در سفر راضی کند.

این منطقه سرسبز و خرم از روزگاران کهن محل سکونت اقوام مختلفی بوده و سابقه‌ای طولانی در تمدن و تاریخ ایران دارد.

قزوین‌ در اوایل‌دوران‌ اسلامی‌ محل‌ استقرار نیروهای‌ فاتح‌ عرب‌ بود و در اوایل‌ دوره‌ صفوی‌ به‌ پایتختی‌ انتخاب‌ شد. در دوره ‌قاجار و معاصر نیز به‌ دلیل‌ نزدیکی‌ به‌ تهران از کانون‌های‌ مهم‌ حکومتی‌ محسوب‌ می‌شد. شخصیت‌های‌برجسته‌ ادبی‌ و اجتماعی‌ مانند عبید زاکانی‌، علامه‌ قزوینی‌، علامه‌ دهخدا و عارف‌ قزوینی‌ از شاعران‌ توانای‌دوران‌ مشروطیت‌ از این‌ شهر برخاسته‌اند.

گراند هتل قزوین

گراند هتل قزوین دومین مهمانخانه شهر قزوین و همچنین از اولین نمونه‌های هتل به شیوه مدرن و اروپایی است که در سال‌های پایانی دوره قاجاری ساخته شد. این بنا در حوالی سال‌های 1299 تا 1300 توسط ارباب برزوی شاپور پارسی که بعدها به مهر شاهی تغییر نام داد بنا شد.

اُوان، در دره الموت و مسیر بازدید از قلعه تاریخی این منطقه بزرگترین و زیباترین دریاچه قزوین و معروف به نگین این استان، نه تنها به یکی از مهمترین مقاصد گردشگردی طبیعی کشور بلکه به قطب گردشگری جهان تبدیل شده است.

دریاچه اوان؛ دریاچه ای زیبا و با مناظر دیدنی در استان قزوین است که چند سال پیش با حضور نماینده سازمان ملل و برافراشتن پرچم سازمان ملل و پرچم ایران رسماً به‌عنوان قطب گردشگری جهان معرفی شده است.

این دریاچه با عرض جغرافیایی، 57 28 36 و طول جغرافیایی 43 26 50، در حلقه چهار روستای "اوان"، "ورین"، "زواردشت" و "زرآباد" قرار گرفته است.

قلعه الموت یکی از قلعه‌های منحصر به فرد تاریخی در ایران است. دژ الموت در شمال شرقی روستای گازرخان که قصر خان هم نامیده می‌شود در خش رودبار الموت بر فراز صخره‌ای بلند قرار دارد.

اگر به این قلعه که در استان قزوین واقع شده است سفر کنید متوجه خواهید شد که صخره‌های سرخ و خاکستری رنگ اطراف آن را احاطه کرده همچنین دورا دور دژ از هر چهار طرف پرتگاه است. بنابراین تنها راه ورود به قلعه ورودی‌ای است که در ضلع شمال شرقی جای دارد و کوه هودکان با فاصله‌ای زیاد بر آن مشرف است.

قلعه الموت یکی از قلعه های منحصر به فرد تاریخی در ایران است. دژ الموت در شمال شرقی روستای گازرخان ( قصر خان ) و بر فراز صخره ای به ارتفاع ۲۱۶۳ متر از سطح دریا که بلندی صخره از زمین های پیرامون خود ۲۰۰ متر و گستره دژ ۲۰۰۰۰ متر مربع می باشد، قرار دارد.

این کوه از نرمه گردن (میانه نرمه لات و گرمارود ) شروع شده و به طرف مغرب ادامه پیدا کرده است. صخره های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال شرقی به جنوب غربی کشیده شده اند.

پیرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی است که کوه هودکان با فاصله ای نسبتا زیاد بر آن مشرف است. این قلعه یکی از جاذبه های گردشگری الموت محسوب می شود. 

مسجد حیدریه قزوین به عنوان یکی از شاخص ترین مساجد باقیمانده از عصر سلجوقیان در ایران، در نزدیکی مرکز شهرقزوین، سبزه میدان، تقاطع خیابان خیام و در کوچه باریکی موسوم به گذر بلاغی، در محله پنبه ریسه واقع شده و پیرامون آن مدرسه ای پسرانه قرار دارد. در خصوص تاریخ ساخت و بانی مسجد حیدریه، اطلاع دقیقی در دست نیست اما برخی قدمت بنای نخستین مسجد حیدریه را که یکی از مساجد تاریخی ایران است را به تقریب، قرن دوم هجری قمری می دانند. متاسفانه بانی بنا هم مشخص نیست. اما به نظر می رسد همان مسجدی باشد که امام رافعی و حمدالله مستوفی، آن را، جامع اصحاب ابوحنیفه ذکر کرده اند. امام رافعی متذکر شده است که منبر بزرگ آن، در سال ۴۴۰ هجری قمری از ریحمل شد و بنا در نتیجه زمین لرزه سال ۵۱۳ هجری قمری تا حدود زیادی از بین رفت و گنبد آن شکاف برداشت و به خواهش اصحاب ابوحنیفه، امیرزاهد خمارتاش بن عبدالله عمادی به تجدید عمارت آن پرداخت. ظاهر امر نیز این موضوع را تایید می کند، زیرا گچ بری های نفیس مسجدحیدریه، شباهتی به گچ بری های مسجدجامع کبیر قزوین دارد و ممکن است کار استاد واحدی باشد و به گفته حمدالله مستوفی طاق بزرگ محراب مسجد حیدریه را مرحوم خواجه عزالدین حنیفی ساخته است.مسجد حیدریه قزوین در طی این قرون محلی برای اجتماعات حنیفیان بوده است. 
مسجد حیدریه قزوین تا دوران حکومت صفویان دایر بوده و به نظر می رسد که به جهت انتخاب مذهب شیعه اثنی عشری، توسط پادشاهان صفوی، از نظر افتاده و متروک و خراب گردیده است، تا این که در دوره قاجار، با افزودن ایوانی در مقابل شبستان و حجره هایی در اطراف مسجد حیدریه برای استفاده طلاب، تا اندازه گیری رونق گرفت و مورد استفاده دوباره واقع شد. از جمله تغییرات دیگری که در دوره قاجاریه صورت گرفت، اضافه کردن طاق نماها، گوشواره های ورودی آن تاکید بیشتری بر سر در آن گردید. حجره های اطراف مسجد و مدرسه حیدریه نیز تا سال ۱۳۴۷ باقی بود. در این سال مدرسه جدیدی توسط کمیسیون نظارت و فرهنگ با تخریب حجره های شمالی آغاز شد و در پایان تنها دو حجره شرقی و غربی، جهت انبار و سرایداری باقی بود که اکنون از آنها نیز اثری باقی نمانده است.

 رفتن به طبیعت یکی از تفریحاتی است که مردم در فصل های گرم به وفور آن را انجام می دهند. یکی از زیبایی های طبیعت نیز پارک های جنگلی هستند که در کنار چشم اندازهای طبیعی و زیبا، امکانات رفاهی دست‌ساز بشر نیز دارند و مردم می توانند از آنها بهره بگیرند. برای آشنایی با زیباترین و بزرگ ترین پارک ها جنگلی کشور با ما همراه باشید.

پارک جنگلی باراجین (شهر قزوین)
پارک جنگلی باراجین یا پارک جنگلی فدک در منطقه باراجین شهر قزوین واقع شده است. این بوستان با مساحت ۱۵۰۰ هکتار بزرگ ترین پارک جنگلی کشور محسوب می شود. قله مردمی، رودخانه ارنزک، دسترسی آسان و اشراف به شهر قزوین را می توان از ویژگی های بوستان باراجین دانست.

از امکانات این بوستان می توان به زمین چمن، پیست های دوچرخه سواری و موتورسواری، سینمای تابستانه، شهربازی درفک، آب نماهای مختلف و کمپینگ ارزان قیمت برای مسافران اشاره کرد.

قدمت‌ و سابقه‌ تاریخی‌ منطقه‌ قزوین‌ به‌ دوران‌ حكومت‌ مادها در قرن‌ نهم‌ پیش‌ از میلاد می‌رسد. در آن‌ زمان‌ ناحیه‌ قزوین مورد تاخت‌ و تاز اقوام‌ مختلف‌ از جمله‌ دیالمه‌ طبرستان‌ قرار می‌گرفت‌.

مسجد النبی قزوین

مسجد النبی قزوین همانند مسجد جامع قزوین دارای شبستانی است که محل تجمع مردم این شهر به حساب می آید.

این مسجد که مساحتی قریب به 14000 متر مربع دارد، کتیبه‌هایی دارد که بر طبق آن فتحعلیشاه قاجار بانی مسجد ثبت گردیده.

قلعه الموت یا قلعه حسن صباح در قزوین و در شمال شرقی آبادی "گازر خان" و بر بلندای کوهی از سنگ یکپارچه با ارتفاع 2100 متر از سطح دریا که به پناهگاه مخوفی منتهی می شود، قلعه ای پر شکوه وجود دارد که به گفته " حمدالaله مستوفی " نخست در سال 226 ه. ق. به دست "داعی الی الحق حسن بن زید الباقری" بنا شده است.

این عمارت در وسط باغ بزرگی قرار دارد و تنها کوشک باقی مانده از مجموعه کاخ‌های سلطنتی روزگار شاه طهماسب به حساب می‌آید. از جاذبه‌های موزه چهلستون قزوین، می‌توان به نقاشی‌های دوران صفوی اشاره کرد.