زمستان را معمولا فصل سفر نمیدانند، یا اگر هم قبول کنیم این فصل میتواند برای سفر مناسب هم باشد مقاصد سفر به سمت جنوب بیشتر است، اما تماشای شهرها در زمستان شمایل دیگری از آنجا را به شما نشان میدهد.
مثلا شمال ایران معمولا در زمستان گردشگر کمتری به خود میبیند، چراکه گردشگر از مکانهایی همچون ساحل و دریا محروم است و همین دلیلی است که گردشگران قید سفر به این منطقه را در شمال میزنند، اما زمستان برفی طبیعت شمال آنقدر شگفتانگیز است که ارزش پیشنهاد داشته باشد. طبیعتی که رنگ عوض کرده است و چهره دیگری از خود را به شما نشان میدهد.
اما زمستان در «چلاو» (Chelav) رنگ و بوی دیگری دارد. بارش برف در این خطه، تابلوی زیبایی از نقاشی خداوند میآفریند تا درختان جنگل مانند عروسی سفیدپوش بر یکدیگر جلوهگری کنند.
برای رسیدن به روستاهای زیبای این منطقه در جاده هراز و 25 کیلومتری آمل، دوراهی سنگچال (چلاو) را به سمت راست بروید و بعد از نیم ساعت رانندگی، از طبیعت برفی منحصربهفرد آن لذت ببرید.
منطقه شکار ممنوع
چلاو منطقهای کوهستانی بسیار زیبا و سرسبز در استان مازندران است که شامل روستاهای: سنگچال، گنگرج کلا، تیار، زرخونی و فیل بند میشود.
چلاو آب و هوایی نسبتا سرد و بارانی و مه آلود دارد. این منطقه اصولا یک منطقه ییلاقی نشین برای اهالی آمل و بابل محسوب میشود که عموما در فصل تابستان رونق بسیاری دارد.
جمعیت بسیار کمی در تمام طول سال در این منطقه سکونت دائمی دارند که شاید تعداد آنها به کمتر از صد خانوار در کل روستاهای منطقه نرسد. مناطق ییلاقی منطقه شامل تیار پاشاکلا نجارکلا پاریمه گنگرجکلا چمه بن زرخنی سنگچال و فیلبند میباشد.
خاک پرآب چلاو
مردم مازندران به بارش شدید (شلاو) می گویند که احتمالاً نام این ناحیه از این کلمه مشتق شده است. نام اولیه این دهستان چهل آب بوده که به مرور زمان به چلاو تغییر نموده است. ارتفاع منطقه به ویژه دهستان چلاو حدود 800 تا 3200 متر از سطح دریا و فاصله آن از مرکز شهر 40 کیلومتر می باشد.
15000 هکتار از این منطقه تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار دارد و به مدت 5 سال منطقه شکار ممنوع اعلام شده است.
به دلیل وجود روستا در دامنه رشته کوههای البرز و جمع شدن ابرهای بارور در دره چلاو، در صورت تغییر هوا و وزش باد ابرها آن منطقه را آبیاری می کنند.