بگذارید حرف مان را با یک خواهش شروع کنیم، لطفا در مسیرهای گردشگری خود روستاها را فراموش نکنید. دهکدههای زیبای بسیاری در کشورمان وجود دارند که دارای جاذبههای تاریخی بسیار، فرهنگ غنی و دستنخورده، مردمانی نیکسیرت و بیشمار ویژگیهای دیگر هستند. صدالبته مطمئن باشید دیدن آنها بیش از آنچه که فکر کنید، ارزشمند است.
پیشنهاد این هفته ما به شما روستای «گورچین قلعه» است که هم تاریخ دارد و هم ساحلی زیبا، به اضافه کوههای بلند بالا.
این روستا که حدود 70 کیلومتری شهرستان ارومیه و در کرانه دریاچه ارومیه واقع شده به لحاظ تاریخی از قدمت بسیار زیادی برخوردار است. شما از هرکس در مورد جاذبههای این روستا سوال کنید، بیدرنگ شما را به پناهگاه راهنمایی میکنند.
نه نگران نباشید، خطر قرنهاست که رفع شده است و چیزی شما را تهدید نخواهد کرد. این پناهگاه «کاظم داشی» نام دارد که در زمانهای مختلف ازجمله جنگ جهانی اول پناهگاه اهالی 7 روستای اطراف بوده است. این پناهگاه به یاد کاظمخان، فرمانده افراد محافظ روستا که خود اهل قوشچی بوده نامگذاری شده است.
داستانی که پیران خردمند محل در باره این مکان نقل میکنند این است که در زمانهای قدیم عدهای از دست حاکم ظالم منطقه جان رهانیده و چند صباحی در این محل پناه گرفتهاند.
اما از دیگر جاذبههای طبیعی این مکان وجود کوههایی است که اطراف آبادی را احاطه کردهاند؛ کوههایی که برای خود نام و نشانی دارند. «بیداغی» منطقه مرتفع و سلسله کوههای باشلار هزارههاست که استوار و پابرجا ماندهاند.
روستا به نسبت شهرها، حس عجیبی را به شما منتقل میکند؛ حسی به رنگ پاکی، چیزی شبیه یکرنگی و بیریایی. با این همه اگر مسیرتان به گورچین قلعه افتاد، در ساحلش بنشینید و در کنار شورترین دریاچه جهان تجربه آرامشی عجیب را مهمان درونتان کنید.
از یاد نبرید که این آرامش همان گوهر گمشده انسان امروز است. ساحل دریاچه همه ساله در فصل تابستان پر از مردمی میشود که برای آبتنی، شنا، حمام آفتاب و استفاده از شن و ماسه و لجن طبی میآیند.
این دهکده با وجود این همه زیبایی و منابع طبیعی سرشار که هر گردشگری را به خود میخواند اما از آسیب مهاجرت همچون دیگر روستاهای کشورمان بینصیب نمانده است و بیشتر اهالی آن بویژه جوانانش راهی شهر شدهاند و نیکبختی خود را میان چرخ تکنولوژی میجویند، با این وجود هرساله با مناسبت یا بیمناسبت، راهی زادگاه خویش میشوند و دوباره پی آن گمشده...
قناتها از دیگر جاذبههای روستا هستند، که خود حالا تشنه و چشم انتظار ماندهاند. هر قنات در این آبادی برای خود نامی داشته و سرچشمه حیات بوده در روزگاران دور.حالا اما تنها نام نیکشان است که بر جای مانده در دل اهالی؛ قناتهایی مانند بستانآباد، گن گرز، تازه گل، هیچو، شاه بلاغی، دره گلی، ارتا گل و...
روستایی که شما تصمیم سفر به آن را دارید سال 86 به عنوان بافت با ارزش روستایی شناسایی شده است، پس در انتخاب خود شک نکنید. حضور شما مسافر گرامی نویددهنده رونق و آبادی دوباره دهکده کوچک و زیبای ماست.