جاده های اردیبهشتی و خانه های گلی

 

جاده های اردیبهشتی و خانه های گلی

 

از تهران تا تنکابن راهی نیست. وقتی هم جاده چالوس راهبر شما باشد حتی اگر پیاده هم بروید چیزی از سختی راه متوجه نمی‌شوید. مقصد تنکابن یا همان شهسوار سابق است.

اسمی که به نظر می‌رسد روی زبان اهالی این منطقه بهتر می‌چرخد. آنها خود را بیشتر شهسواری می‌دانند تا تنکابنی. اغراق نمی‌کنیم اگر بگوییم که شهسوار یک شبکه از راه‌هایی است که به بهشت‌های هزار رنگ ختم می‌شود. می‌گویید نه؟

شال و کلاه کنید و با ما همسفر شوید.

چگونه به تنکابن برویم؟

خیلی راحت است. اگر مقصد را تهران بگیریم، یا وسیله شخصی دارید یا خیر. اگر وسیله شخصی ندارید باید به پایانه شرق بروید و خود را به ماشین‌های مختلف در مسیر چالوس ـ رشت برسانید. اگر هم ماشین شخصی دارید همین مسیر را باید بیایید. مسیر آنقدر مشخص است که راه خود بگویدمان چون باید رفت. به تنکابن که رسیدیم باید به دنبال آژانس بگردیم. همین که از پایانه بیرون می‌زنیم تاکسی است که جلوی پای ما صف می‌بندد. شهر تنکابن مثل خیلی از شهرهای دیگر کشور رنگ و بوی خود را ازدست داده است. ساخت‌وساز است و توسعه. همه هم بدون الگو و بی‌قواره. اما مسیر را به سمت جل چلاسر که بکشانید دنیا رنگ دیگری می‌گیرد. ابتدای همه زیبایی‌ها همین جاست.

کجا اقامت کنیم؟

در جل چلاسر باید دنبال «خونه‌گلی» بگردید. خانه کاهگلی یا به قول فرزین ملکی، موسس آن خونه‌گلی، مرکز توریستی است که در میان باغات و شالیزارهای جلاسر شهسوار قرار دارد و همیشه مسافران را از دوردست‌ها به خود جلب می‌کند. کلبه‌ای قهوه‌ای رنگ در میان آن همه سبز؛ خانه‌ای کاهگلی که تنها صدای صمیمیت و عشق از آن شنیده می‌شود. اینجا بوی اصالت می‌گیریم. به جلاسر که برسیم همه دنیا سبز می‌شود.

 

جاده های اردیبهشتی و خانه های گلی

 

شالیزارهای چای و برنج در باد می‌رقصند و مشام جان را تازه می‌کنند و بالاخره می‌رسیم. قبل از این‌که ادامه بدهیم. قدری توقف کنیم. نفس بکشیم این همه تازگی و طراوات را. بگذاریم سینه‌های سوخته از دود جلایی بیابند. هرچند آنقدر کهنه شده‌اند که ماه‌ها زمان می‌خواهد تا آلودگی‌‌های دنیای امروز از سینه‌های مملو از دود محو شود.

اصلا نگران نباشید. جلاسر تا بخواهید زیبایی دارد. حتی اگر مسیر را هم بلد نباشید رد درختان را که بگیرید به زیبایی بکری می‌رسید که تا مدت‌ها مزه آن زیر دندانتان باقی می‌ماند. مسوولان خونه گلی مثل همه خانه‌هایی که در انجمن خوشه ساربوم‌گردی قرار دارند، شبکه‌ای از زیبایی‌های منطقه را برای شما فهرست کرده‌اند که براساس برنامه‌ریزی برای ماندن در خانه کاهگلی می‌توانید مسیر را انتخاب کنید.

از خاک به افلاک

یکی از جاهایی که حتما باید ببینید کارگاه سفال‌سازی یک خانواده تنکابنی در میان جنگل‌های سلیمان‌آباد است که نزدیک به 2 قرن قدمت دارد. از پدر به پسر رسیده‌ و البته دختر. کافی است خود را به دره‌های میان دو جاده دو هزار و سه هزار برسانید تا خانواده مهربانی به پیشوازتان بیاید. لابه لای این همه سبزی دست است که در کار گل شده و جان داده است به اشیای بی‌جان. بی‌شک از اینجا دست پر برمی‌گردید. بنابراین ابتدا باید خود را به میدان سلیمان‌آباد برسانیم آنجا وارد یکی از کوچه‌ها می‌شویم و پس از عبور از باغ‌های کیوی و شالیزارهای برنج سیاهگل چال از جاده‌ای خاکی و پرشیب، خانه‌های قدیمی و شیروانی خانواده‌های محبی در دل چشمانمان می‌نشیند. برای رسیدن به آنها کمی دیگر راه است. باید از نهر کوچکی رد شویم تا وارد محوطه دلباز این خانواده دوست‌داشتنی شویم. در کناره‌های مسیر خانه سفال‌های شکسته روی زمین ما را به سوی آنچه می‌خواستیم هدایت می‌کند. همه چیز درست سر جای خود قرار دارد. هیچ‌چیز آزاردهنده وجود ندارد. همه چیز در جای خود. حتی تنور گلی، حتی خانه مرغ‌ها، حتی نمایشگاه سفال‌های شکسته و صدای موسیقی سنتی با آواز شجریان خود نشانی است که شما را به دل کارگاه‌های این منطقه می‌برد.

در سایه‌سار سبز جنگل

حال که شیدای گل و بوته شدیم و خیال پیاده‌روی در دل جنگل سبز تودرتو با آوای رودخانه‌های وحشی را داریم، با جاده دو‌هزار هم پا می‌شویم. دوهزار را ادامه دهیم می‌شود روستای زیبای میانکوه. بعد آن قدر با کوه همقدم می‌شویم تا به سمت میانلات برسیم. زیبایی‌های تنکابن را که بگذری، مسیری تو را می‌رساند به آبگرم رامسر. در همین مسیر است که می‌توانیم به تماشای قلعه «مارکوه» بنشینیم.

 

جاده های اردیبهشتی و خانه های گلی

 

رفتن به سمت «اسل محله» و دشت بسیار زیبای دریاسر از جمله نقاطی است در تنکابن که توصیه می‌کنیم از دست ندهید. از دیگر نقاط بهشت‌گون جاده دو هزار جنگل پیمایی به سمت روستای «یاغدشت» است که می‌تواند پرطراوت‌ترین لحظه‌ها را در دل چشمان شما بنشاند.

منطقه «تراش» دو هزار هم از آن مسیرهای اردیبهشتی است که شما را می‌کشاند و تا زیبایی‌های گوسفند سرای سیگا می‌برد. نمی‌شود تنکابن رفت و قصه را به روستای خانیان در جاده سه هزار نکشاند. همین که در این مسیر بیفتد، کوهپیمایی بسیار زیبایی خواهید داشت تا منطقه «الشم».

جل چلاسر جایی است که مردمانش هزاران سال به همان صورت زندگی کردند. بنابراین اینجا چیزی می‌خوریم که مردم آن ده‌ها قرن آن‌گونه می‌خوردند؛ جایی قدم بزنید که معبر جنگلی چند هزار ساله است. در مسیر دو هزار و سه هزار و چه کسی است که زیبایی این جاده او را هوایی نکرده باشد.

اسکی روی آب

یکی دیگر از کار‌های منحصر به فرد خونه گلی ترتیب آموزش اسکی روی آب است. تابستان‌ها مسوول آن، گروه‌های توریستی ایرانی و خارجی را به کنار ساحل برده و امکانات تفریحی خوبی در اختیارشان قرار می‌دهد. البته در قایق و کنار دریا از مهمانان و توریست‌ها با نوشابه‌های محلی گرمی مانند گل‌گاوزبان و نوشیدنی‌های سردی چون شربت نعناع و دوغ‌های محلی پذیرایی می‌کند. در آنجا امکان صید ماهی در دریا و رودخانه شیرود نیز برای علاقه‌مندان فراهم است. اقامت در خونه گلی با انواع برنامه‌های پیاده‌روی سبک، جنگل‌پیمایی، قله‌نوردی سنگین، دوچرخه‌سواری، بازدید از جاذبه‌های توریستی از جمله کارگاه سفالگری سنتی، امکان یادگیری درست کردن و خریداری ظروف و تزیینات سفالی بومی، بازدید از چادرشب‌بافی سنتی و گفتگو با مردمان قدیمی که کلی خاطرات از گذشته‌های این دیار دارند، بازدید از آثار تاریخی و گبرستان چند هزار ساله، آبگرم سادات شهر و سخت‌سر، امکان بازدید از نبرد گاوهای محلی، بازدید از بازار ماهی‌فروشان و چوب زنی ماهی و برنامه‌های تفریحی دیگری همراه است.